එයා ලග තියන මගේ මාතෘකාව

ලියන්ඩ ඕනි. ඒ උනාට ගපල ගන්න තමයි අමාරු. එයා ආවා ලංකාවට. මමයි අම්මියි බන්ඩාරණායක එයාර්පෝට් එකට ගියේ එයාලා එන්න පැයකට විතර කලිං. ජීවිතේ ගෙවපු දිගම පැය. කොහොම හරි බට්ටිච්චිලා ආව ප්ලේන් එක ආවා. හිත හරිම නොසන්සුන්. ඊ ලගට උදාවෙන අවස්ථාවට කොහොම ෆේස් කරගන්නද කියලා හරිම චකිතෙකින් හිටියේ.

ආව ගමන් බට්ටිච්චිව බදා ගන්නවද,

නැත්නම් කිස් එකක් දෙනවාද,

නැත්නම් මුලටම අම්මටයි තාත්තටයි වදිනවද,

නැත්නම් හායි පාරක් දානවද,

ග්ර්ර්ර්.....!!!!

ඉස්සෙල්ලාම අම්මටයි තාත්තටයි වදිනවා...!

ගත්තා අන්තිම තිරණේ. ඔය අතරේ තමයි ඇස් දෙක දකින්න බලා පොරොත්තු උන රූපේ දර්ශණ පථයට වැටෙන්නේ. අම්මා ගහයි නිකං කරන්ට් එක වැදුනා වගේ. ඒ තුන්දෙනාගෙම මූණු වල හිනා මල් පිපිලා. මට හිනා වෙන්න අමතක වෙලා හිටියද මංදා. බට්ටිච්චි මගේ ලගට ඇවිත් ඇස් දෙක දිහා බලන් ඉන්න ඇති විනාඩියක්, දෙකක්, සමහරවිට තුනක්. කොහොම හරි ඊ ලග මොහොතේ අහිංසකි මගේ තුරුලේ.  කෙල්ලගේ ඇස්වල කදුලු. මම අහන්න ගියේ නෑ ඇයි අඩන්නේ කියලා. ඒකිම උත්තරේ දුන්නා.

මේ සතුටු කදුලු අපූ...!

මහරජ කෙලියා නේද තාප්පෙටම. යකෝ ප්ලෑන් කරන් හිටියේ ආව ගමං අම්මටයි තාත්තටයි වදිනවා කියලා නේද, එතකොට කෝ අපේ අම්මියි, එයාගේ අම්මයි තාත්තයි. වෙලා තියෙන්නේ ලෙසටම වැඩේ. තුන්දෙනාම ලස්සනට පිචෑර් එක බලන් ඉන්නවා. කන පැලෙන්න නෝන්ඩියා. ලැජ්ජාව දෙකට තුනට නවලා සාක්කුවේ ඔබාගෙන වැන්දා ඩබලට. බට්ටිච්චි දැංමම අපේ අම්මිව සින්නක්රේටම අරං.

අම්මලාට කතා බහ කරගන්න ගොඩක් දේවල් තියනවා කිවා,

ඒ වගේම අපි දෙන්නටත් කතා කරන්න ගොඩක් දේවල් තියනවා.

ඇත්තටම ගොඩක් සතුටෙං මම ඉන්නේ දැන්.



ප.ලි. 1135hrs
කෙහෙම්මල් ඡන්දයක් නිසා ආයෙම කෑම්ප් එකට එන්ඩ උනානේ. ෂික් නෙද්දකිං. අනිතුමා කිවා අද ඇවිත් හෙට හවස ආයෙමත් පලයං කියලා. කස්ටියගේ ලෑස්තිය ඉක්මනට මාව හිරේ විලංගුවේ දාන්න. පර්මිෂන් ගන්නත් එපැයි දැං. ceremonial අදිනවද නැද්ද....

ප.ප.ලි.
අද ජෙමා කොල්ලා ලෙසටම බයිට් වෙනවා ඈ..! 

මහ ගහෙංම කෙලවිය...!

ජීවිතේ යාලුවෙක් කියලා ඉදපු එකෙක් නිසා ආයෙමත් මහ ගහෙංම කෙල උනා. ඒකාගේ නම රවීන්ද්‍ර. මිට අවුරුද්දකට විතර කලිං මේකාගේ මගුලට සල්ලි ටිකක් ඕනි කියලා මගෙං ලක්ෂ දෙකක් ඉල්ලුවා. සුටුස් ගාලා දෙනවා කියලා. එකටම ඉදපු බොක්කක් නිසා ළග තිබිච්චි සල්ලි ටිකකුයි, අඩු පාඩුවට අම්මි අරං දුන්නු චේන් එක උකස් තියලා ගත්ත සල්ලියි සෙට් කරලා ලක්ෂ දෙකක් මම ඒකාට දුන්නා. මම ඒ ලබ්බාට කිවා මගේ චේන් එකත් උකස් කරලා සල්ලි දුන්නේ උඹ ඒක බේරලාම දියන් කියලා.

කොහොම හරි මේ ලබ්බා දෙනවා කියපු දවස වෙනකොට මට ලක්ෂ එකහමාරක් දුන්නා. මාස හතර පහකින් චේන් එකත් ගෙවලා ඉවර කරන්නම් කීවා. මේ වෙනකොට එක මාලේට මාල දෙකක් බේරගන්න කල් නිසා මම රවියට කෝල් කරලා බැලුවා. ඒකා ෆෝන් එක ආන්ස්වර් කරන්නෑ මාව මගඅරිනවා. 

ඔන්න ඉතිං පුෂ්පෙ විකසිත වෙන වෙලාව. ගත්තා ඊටීඅයි එකට කෝල් එකක්. ඇග සලිත වෙලා යන ස්වීට් වොයිස් එහෙකිං කතා කලේ කෙල්ලක්. විස්තර කියලා ඇහුවා. අයිඩී එකත් අහගෙන ටික වෙලාවකින් කියපු දේ නං සෝ.... ස්වීට්..!!

සර් ඉන්ට්‍රස්ට් එකත් එක්ක රුපියල් 77,623.42 ක් ගෙවලා චේන් එක බේරා ගන්න පුළුවං....!!!

කාලා වරෙංකෝ... මේ වශ්‍යා පුත්‍රයා එක වාරිකයයි ගෙවලා තියෙන්නේ...

ප.ලි.

ආහ්... හෙට උදේ වෙන්ඩ ගෙදර එක්කෙනයි, වෙන්ඩ නැන්දම්මා ඇන්ඩ් මාමන්ඩියයි ලංකාවට සැපත් වෙනවා. කොල්ලා අද හවස නිවාඩු යනවා දවස් 10ක්. 

හිතලා ගහන්ඩ..!

කලටිපොල් කියන්නේ ජෙමාට දිරවන්නේ නැති ටොපික් එකක් උනාට පොඩි දෙයක් ලියන්න හිතුනා සමාජ අඩවි වල, තාප්ප, පත්තර වල තියන දේශපාලන ඇඩ් දැක්කාම.

මේ වෙනකොට තැපැල් ඡන්දේ ඉවරයි මම හිතන්නේ. ජෙමා නං කාලෙකට පස්සේ වලංගු ඡන්දයක් (ජීවිතේ දෙවැනි වතාවට) දැම්මා. දැම්මේ ජෙප්පන්ට. ජෙමා මුල්ම ඡන්දේ දැම්මෙත් ජෙප්පන්ට. පොඩි හරි වෙනසක් වෙයි කියලා හිතලා දැම්මේ. මගේ අදහස නං...

කවමදාකවත් පරම්පරාවේ සේරම අලි උන පලියට වත්, අත්තා මුත්තා ඉදං සන්දාන කාරයෝ, නිදහස් පාක්ෂිකයෝ උන පලියටවත්, අලියට, බුලත් කොලේට, සීනුවට ඡන්දේ දාන්න හොදනෑ. තමන් කොටුවෙලා ඉන්න රාමුවෙන් පිටතට ඇවිල්ලා හොදට ඇස් ඇරලා බලලා ගහන කෙනෙක්ට කතිරේ ගහන්නයි තියෙන්නේ.

අනිත් දේ තමයි එක එකාව දිනවන්න කඩේ යන එක. මහ පජාතිම වැඩක්. අරක්කු බෝතලේටයි, කෑම පැකට් එකටයි එක එකාට පශ්චාත් භාගය දෙනවා. අද අලියට, හෙට බුලත් කොලේට. ඒත් ඡන්දේ දවසට ගිහින් කතිරෙ ගහන්නේ සීනුවට. අවුලක් නෑ. තමන්ගේ කැමැත්ත.

අනික් හොදම දේ තමයි, අරූ මෙච්චර කාලා තියනවා, මේකා මෙච්චර කාලා තියනවා, අරූ මිනි මරුවා අනං මනං වේදිකා වල කිය කියා ගන්න ආතල් එක. හිතලා බැලුවාම මට නං හිතෙන විදියට ඔය ලොකු ලොකු පුටු වලට මොකා ආවත් ජරාව කන එක කනවාම තමයි. තමංගේ හෙංචයියන්ට අදිනවා. ඒක නවත්තන්න සක්කරයාට වත් බෑ. 

ඒ අතින් බැලුවාම හොදම දේ කියලා මට හිතෙන්නේ කිසිම එකෙක්ට පශ්චාත් භාගය නොදී තමන්ට හරි කියලා හිතෙන පක්ෂෙකට කතිරේ ගහලා එන එක. නැත්නං ඉතිය නක දි පුසි කියන්න තමයි වෙන්නේ.